زبان تات یا راژی

زبان تات یا راژی

خلقت زبان و وضع لغات و کلمات و بستن و ارتباط دادن این لغات و کلمات و سرانجام پیدایش  یک جمله ، جملات و عبارات یکی از کارهای بسیار با ارزش جوامع بشرى در دوره هاى کهن  بشمار میرود، که مسیر را برای  انتقال فرهنگ به نسلهای بعدی فراهم ساخته است  .تاریخ پیدایش زبان با تاریخ خلقت بشر و پیدا شدن جوامع بشرى مستقیماً ارتباط دارد، یعنى از اوان پیدایش بشر باوى همراه بوده است .

همچنان که انسانهاى اولى زنده گی ساده و بدوى داشته اند زبان شان هم شکلی ساده داشته است . ، بدین صورت سرگذشت زبان مانند سرگذشت حیات انسانى طولانی  بوده و مراحل متعددی  را یکى پس از دیگرى پیموده است،تا امروزه به مفهوم فعلی دست یافته است .

فلات ایران سرزمینی است که از دیدگاه نمادهای تمدن و فرهنگ کم نظیر و حتی بی نظیر است . یکی از این نمادهای فرهنگی زبان و ادبیات کهن است . رایج بودن گویشهای کهن ایرانی همچون کردی ، لری ، گیلکی ، مازندرانی ، تاتی و بسیار ی دیگر از گویشهای کهن نشان از قدمت و تنوع بافت فرهنگی ایران زمین داشته و دارد . یکی از زبانهای باستانی و کهن ایران زبانی است که امروزه تاتی خوانده میشود .

تا ت و تاتی

پروفسور مارکوارت آلمانی وا‍ژه  تات را مرکب از دو واژه می داند ، تات به معنی زیر دست است و اضافه می نماید که ترکان پس از غلبه بومیان ایرانی ( در مناطق تحت سیطره خود )آن را به مردم زیردست خود اطلاق می کردند .

در لغت نامه دهخدا آمده است تات یعنی تخته قاپو و آبادی نشین . همچنین تاتها مردمی فارسی زبانند که به زبان کهن و بقومی سخن میگویند . همچنین آمده است که تات به معنی آبادی نشین است

در لغات الترک کاشغری ( ۴۶۶) واژه تات برابر الفارسیه آمده است . و تت( تات ) به معنای ایرانی آمده است .

در مثلهای ترک زبانان تات به معنی دانا و شهرنشین است .

دایره المعارف فارسی تالِف غلامحسین مصاحب تات لفظی است ترکی و به معنی عناصر خارجی سرزمین ترکان بکار رفته است .

علی عبدلی در کتاب ادبیات تات میگوید : تات نامی است که به بخش گسترده یی از جامعه ایرانی اطلاق میشود . تات ها نه یک قوم و نه یک طایفه و ایل اند بلکه جماعت مختلفی از ایرانی زبانان هستند که اطلس پراکندگی آنها از داغستان ، شیروان ، آذربایجان ، قزوین ،‌زنجان ، اصفهان ، سمنان تا خراسان را دربر میگیرد .

پ‍ژوهش در زمینه اقلیت زبان باقیمانده از زبانهای باستانی ایران به جهت اینکه نمونه های تقریباً دست نخورده از فرهنگ کهن ایرانی میباشند از جنبه حفظ و کمال بخشی به فرهنگ ایران حایز اهمیت فراوانی است .

از جمله این اقلیتهای زبانی ، تاتها میباشند که در واقع نامیده شدن آنها به عنوان تات ریشه تاریخی ایرانی ندارد و این نامی است که مهاجمین ترک که از زمان غزنویان به ایران آمده و در دوره سلبجوقیان و مغولان در گروههای متعدد به این سرزمین آمده و رحل اقامت افکنده اند داده شده ،  در واقع تات مترادف با بدل نام ایرانی است  .

بطور خلاصه میتوان گفت که تاتی یک زبان واحد نیست بلکه تاتی های مختلف یادگارها ی زبانها و گویشهای قدیمی ایرانی میباشندکه تا آمدن ترکان سلجوقی به نوعی به حیات خود ادامه میدادند . برخی به شباهتهای زبا ن تاتی با اوستا اشاره می نمایند و عدهای آنرا ریشه در زبان ماد میپندارند اما آنچه در زبان ابوزیدابادی حایز اهمیت است آن است که این زبان ریشه در  زبان پهلوی  اشکانی داشته و یکی از خا اصترین و اصیلترین گویشهاست شایان ذکر است زبان تاتی در نقاط مختلف ایران رواج داشته که در هر منطقه با لهجه و گویش خاص ادا میگردد از عمده مناطقی که این زبا ن در آن رایج بوده و تشابهات گفتاری بین آنها فراوان میباشد مناطقی است همچون شمال و شرق استان اصفهان ، تات نشینهای قزوین ، بویین زهرا و اردبیل .

امروزه بر اثرگسترش روابط اجتماعی گویشها و زبانهای بومی دستخوش تغیرات و تحولات عدیده ای گردیده اند بنحویکه در برخی از این مناق زبان بومی فراموش و زبان فارسی جایگزین گردیده است این زنگ  خطر مدت زمان مدیدی است که برای ابوزید اباد نیز بصدا درآمده است تغیر زبان در روستاهای حسین آباد ، قاسم آباد و یزدلان به زبان فارسی موید این موضوع است